Tjonge jonge, wat een drukke ochtend. Emrys was helemaal wakker en speelde er op los. Niet kapot te krijgen. Gelukkig kreeg ik nog wel al mijn werk gedaan, ondanks dat ik hem steeds moest afleiden van mijn stoelpoten, die vindt hij zo lekker. Nog even tussen door 'zitten' 'liggen' en 'hier' oefenen met veel beloningssnoepjes. Puf, dan om 13:00 hup de auto in, nou ja hup, hij gaat liever niet de auto in, maar als hij er eenmaal in ligt, wil hij er niet meer uit. Als moet ik zeggen dat hij er soms toch zelf uit komt.
Om 13:30 waren we bij mijn zus in Leiden om nog een uurtje met Bootsy te spelen. Nou dat was flink ravotten. Wat een drukte. Emrys is nu zo groot dat hij bijna niet meer bij Bootsy kan komen en Bootsy kan niet meer zijn poten om Emrys zijn hals slaan. Ach die arme korte teckel pootjes.
Na een uurtje zijn we naar Johan en Marianne gegaan. Even een opvoed lesje van Lica, dacht ik...Lica vond alles goed wat Emrys deed; beetje hitsig tegen haar oprijden, botjes afpakken, happen, het maakte haar allemaal niet uit, een echt moedertje.
Tunka daarin tegen was een stuk minder tolerant, hij snauwde wat af en Emrys had al heel snel ontzag voor hem.
Shala zat er een beetje tussen in, ze was streng en wilde hem wel besnuffelen.
Het was leuk en hij vond het fijn om iedereen weer te zien.
Daarna gingen we samen door naar Rotterdam, om Floor van de academie op te pikken, want zij is donderdag middag al vrij en komt dan naar huis. Haar vriendinnen wilden Emrys ook graag ontmoeten.
Emrys vond Rotterdam een beetje te druk en wilde eigenlijk niet uit de auto komen. Ik heb hem maar even geholpen, want het is toch weer een ervaring. Al die geluiden vindt hij maar niks, hij hoort ook zoveel met die grote oren van hem.
De meiden waren goed door Floor geïnstrueerd: no touch, no talk, no eye contact
Ze hielden hun OH- en AH-kreetjes goed in en heel rustig staken ze één-voor-één hun hand naar hem uit om even te snuffelen. Dat wilde hij wel, even snuffelen, maar meer ook niet, de geluiden om hem heen vond hij te onvoorspelbaar en je weet maar nooit wat dat geluid maakt en waar het zich bevind.
Dan maar weer de auto in...wat doet hij nou? Het wonder is geschied...hij probeerde zelf de auto in te klimmen...zie je, er zijn nog altijd ergere dingen dan auto rijden: Rotterdam!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten