Na een half uur gelopen te hebben over een wandeling die maar 5 minuten hoort te duren, kwamen we bij de dierenarts aan. Het was niet omdat hij niet wilde, wist hij veel waar hij heen ging, maar hij had daar nog nooit gelopen en dat stoepje is wel verdomde smal en die bussen, auto's en vrachtwagens rijden wel heel dicht langs die stoep.
Maar in in wachtkamer was het wel heel gezellig want er zat een soort bennersenner hond, kort model. Wat te oud, maar het is een hond en nog een teefje ook en oh wat kan hij dan kruipen. Oortjes plat, koppie scheef, verklikkend en zo laag bij de grond dat hij nog onder Bootsy de teckel door zou kunnen kruipen. We moesten ook nog eens 20 minuten wachten, als het niet langer was, voor dat we naar binnen konden.
Maar uiteindelijk ging de deur open. Maar Emrys lag net lekker te slapen en voelde zich niet geroepen om op te staan. Maar naar binnen tillen dan. Ook goed.
Eenmaal binnen vond hij weer een leuke hond, achterin de behandelkamer op de grond, onder een dekentje, lag een hond die net uit narcose was gekomen na castratie. Het maakt Emrys niet uit, als het maar vier poten heeft. Keken wij even raar op onze neus toen de hond later opstond en rondliep op drie poten...what are the odds of that?
Emrys ging netjes op de weegschaal en weegt 8.6 kilo. Verder onderzoek wees uit dat hij gezond is.
De prik in zijn nek heeft hij niet eens gemerkt.
Toen we eenmaal klaar waren moet ik Emrys de kamer uitlokken omdat hij liever bij die hond met drie poten was gebleven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten